Judyta Pisarczyk

Wokalistka, laureatka ubiegłorocznej Grand Prix na Lady's Jazz Festival w Gdyni.

"Lady's Jazz Festival to był pierwszy taki dość spory krok w mojej karierze i to było coś, czego się w ogóle nie spodziewałam, bo ja nawet nie wiedziałam, że istnieje taki konkurs. Już sam występ na tym konkursie, gdzie przecież jury pracowało pod przewodnictwem pani Urszuli Dudziak, to wielka sprawa..."

---

Jest Pani wokalistką, która jazzu się nie boi, a nawet go trochę lubi, prawda?
- Nawet bardzo.

Ta miłość jednak nie pojawiła się od kołyski.
- To się pojawiło w pewnym momencie. Tak naprawdę dopiero na studiach, wcześniej nie byłam zainteresowana tą muzyką. Słuchałam bardzo dużo soulu, r&b, zresztą teraz też bardzo dużo takiej muzyki słucham, ale w jazzie zakochałam się dopiero na studiach i musiałam poznać ten gatunek, żeby go polubić.

To dlatego najpierw był wybór wokalistyki estradowej w Katowicach?
- Tak, bo wiedziałam, że tam wykształca się prawdziwego, profesjonalnego wokalistę estradowego i dlatego też zdecydowałam się tam pójść.

A samo śpiewanie Pani towarzyszy jednak znacznie wcześniej?
- Tak, to akurat od kołyski bo kiedy byłam malutka to, rodzice opowiadają mi to do dziś, że usypiali mnie utworami Michaela Jacksona.

To przy muzyce Michaela Jacksona można zasnąć?
- No ze mną w ogóle był problem, podobno wiązało się to z wielogodzinnym usypianiem

Pani kariera w ostatnich kilkunastu miesiącach pięknie rozkwita i takim chyba momentem zwrotnym była jednak mimo wszystko Gdynia.
- Tak, Lady's Jazz Festival to był pierwszy taki dość spory krok w mojej karierze i to było coś, czego się w ogóle nie spodziewałam, bo ja nawet nie wiedziałam, że istnieje taki konkurs. To była też pierwsza edycja tego konkursu i koleżanka poinformowała mnie o tym, że można się zgłaszać. To dzięki niej zgłosiłam się do konkursu, kompletnie nie myśląc o zakwalifikowaniu się, a co dopiero o wygranej, więc to było naprawdę dla mnie wielkie przeżycie. Już sam występ na tym konkursie gdzie przecież, jury pracowało pod przewodnictwem pani Urszuli Dudziak to wielka sprawa.

No i potem te piękne ciepłe słowa Urszuli Dudziak, które nawet się pojawiły na Pani płycie o Pani głosie…
- Tak, to jest coś pięknego, usłyszeć takie słowa z ust wielkiej damy jazzu - pani Urszuli Dudziak. Pamiętam słowa o improwizacji, że przepięknie improwizuje i że serce rośnie, że młoda wokalistka jest tak dojrzała…

I wraca Pani na ten festiwal, w tym roku…
- Tak, z wielką przyjemnością Już nie mogę się doczekać bo będę miała przyjemność wystąpić przed Dee Dee Bridgewater, a to kolejna, jedna z moich ulubionych wokalistek, więc będzie to dla mnie niesamowite przeżycie, ale też lekcja stresu, bo chciałabym wypaść jak najlepiej.

Będzie Pani supportem Dee Dee Bridgewater ?
- Tak.

No to też pewna odpowiedzialność ciąży, prawda ?
- Tak, jak najbardziej. Dee Dee Bridgwater to jedna z najlepszych wokalistek jazzowych na świecie. Zdecydowanie to jest moja wielka idolka, nawet byłam na jej koncercie niedawno w NOSPRze w Katowicach i byłam pod naprawdę ogromnym wrażeniem. To był taki nowy materiał, który zaprezentowała Dee Dee - bardzo bluesowy, powrót do korzeni. Nawet sama to powiedziała, że to jest powrót do piosenek z dzieciństwa i stwierdziła, że troszeczkę się obawia jak to zostanie odebrane przez publiczność. Publiczność jednak była zachwycona, także myślę, że koncert w Gdyni 20 lipca będzie również piękny.

A co Panią zachwyca właśnie w głosie Dee Dee Bridgewater ?
- Myślę, że taka swoboda i siła głosu, bo ona ma niesamowicie silny głos i tak dobrze nim operuje, a przy tym ma niesamowitą swobodę na scenie. Ona tańczy, cała scena jest jej, nie można po prostu zwrócić uwagi na nikogo innego bo ona jest królową na scenie.

Ale to się chyba nabywa wraz z doświadczeniem? Natomiast w maju śpiewała Pani w chórze podczas koncertu Bobby'ego McFerrina.
- Ale jaki to był chór - a capella i śpiewali tam między innymi Dorota Miśkiewicz, Ania Szarmach, Olga Szomańska, Wojciech Myrczek i inni. To było też niesamowite przeżycie śpiewać w takim chórze i przede wszystkim stanąć na scenie razem z Bobby McFerrinem - to jest po prostu żyjąca legenda, wielki geniusz i byliśmy bardzo wzruszeni. Po tych koncertach wychodziliśmy z płaczem, bo to było takie przeżycie. Trzeba prosto tam być i to usłyszeć, żeby poczuć to samo co myśmy czuli.