Martyna Kasprzycka

2022-11-24

Martyna Kasprzycka w studiu PR PiK. Fot. Magda Jasińska

Polskie Radio PiK - Zwierzenia przy muzyce - Martyna Kasprzycka

Rodowita góralka z Zakopanego. Wokalistka, studentka bydgoskiej Akademii Muzycznej, brała udział w The Voice of Poland, śpiewa i komponuje własne utwory. Niedawno wydała swój album „Śleboda miłości” poświęcony Agnieszce Osieckiej, a za chwilę wychodzi jej singiel.

„...pani Agnieszka była ze mną od zawsze. Znalazłam ją gdzieś w internecie. Pamiętam jak jeszcze chodziłam do gimnazjum, potem do liceum, sobie czytałam jej wiersze i myślałam, że rezonują we mnie. Już wtedy obroniłam jej tekstami maturę, także pani Agnieszka mi bardzo pomogła. I później kiedy zaczęłam dorastać, okazało się, że te teksty mają jeszcze większe znaczenie, że te teksty są jeszcze bardziej wartościowe, niż wtedy mi się wydawało...”

Piątek, 25 listopada godz. 20:05

Dzisiaj goszczę prawdziwą góralkę. Góralka studiująca w Bydgoszczy?
- Dokładnie. Dlaczego studiuje w Bydgoszczy? To dzięki Pani Rektor, bo to jest cudna Akademia, jedyna w Polsce, która ma specjalizację prowadzenia zespołów jazzowych. Bardzo mi zależało na tym, żeby nie tylko śpiewać, lecz kształcić się jeszcze dodatkowo, żeby robić coś więcej z muzyką. Dlatego jak się dowiedziałam, że mogę robić dwa kierunki na raz, to stwierdziłam, że spróbuję... I tak się udało, że dostałam się na oba kierunki: na wokalistykę jazzową i na prowadzenie zespołów też. Wylądowałam więc tutaj i teraz sobie studiuje, podziwiam Bydgoszcz i śpiewam.

Na którym jesteś roku?
- Trzeci – licencjat.

No to już można było Bydgoszcz trochę poznać, chociaż to były takie dwa lata pandemiczne.
- Tak, pierwszy rok był ciężki, ale już coraz bardziej się poznajemy ze studentami, z życiem studenckim i brniemy dalej w muzykę.

Opowiedz, co Ty wcześniej robiłaś, Góralko?
- Co ja wcześniej robiłam? Śpiewałam, to jest taka oczywista oczywistość, tańczyłam.

A półeczce w domu jest wiele nagród konkursowych?
- Jest, na szczęście się znalazły, udało się i mogę się nimi pochwalić na półeczce, właśnie w domu. Tyle, że ja byłam taką osobą, która niekoniecznie wierzyła w swoje siły i w swój talent. Moi rodzice mnie zawsze pchali w tę artystyczną stronę i mówili, żebym się nigdy nie poddawała. I tak szczerze od razu powiem, że gdyby nie oni, nie wylądowałabym na festiwalu „Pamiętajmy o Osieckiej”, bo to właśnie dzięki mojej mamie tam byłam. Ja nie wierzyłam, że w ogóle dostanę się do pierwszego etapu. A tak się udało przejść i udało się zdobyć główną nagrodę, czego owocem jest właśnie płyta.

Osiecka trochę Ci namąciła w głowie?
- Chyba tak, pani Osiecka, pani Agnieszka była ze mną od zawsze. Znalazłam ją gdzieś w internecie. Pamiętam jak jeszcze chodziłam do gimnazjum, potem do liceum, sobie czytałam jej wiersze i myślałam, że rezonują we mnie. Już wtedy obroniłam jej tekstami maturę, także pani Agnieszka mi bardzo pomogła. I później kiedy zaczęłam dorastać, okazało się, że te teksty mają jeszcze większe znaczenie, że te teksty są jeszcze bardziej wartościowe, niż wtedy mi się wydawało. Gdzie z roku na rok wydaje się, że coś nie może już bardziej do ciebie przemawiać i nie możesz czegoś więcej zrozumieć, a jednak, w tym przypadku tak się zadziało, więc ta płyta dalej ze mną żyje i te teksty poznaję na nowo.

Ale powiedzmy, że to są takie dość nieoczywiste utwory.
- Tak, można tak powiedzieć. Utwory są zbiorem różnych etapów życia pani Agnieszki i tak samo chciałam, żeby te utwory były w różnych aranżacjach. Także można powiedzieć, że skaczemy od jazzu, przez etno, skaczemy do hindu, nawet do disco lat 80 i 90. Po prostu ta płyta jest bardzo różnorodna i bardzo się cieszę, że tak wyszło, ponieważ każdy może znaleźć tam siebie i może znaleźć coś co lubi. Ja te utwory wybierałam dość długo. Od początku wiedziałam, które muszą być na płycie i dopiero niedawno niektóre utwory dotarły do mojego serducha na tyle mocno, że stwierdziłam, że muszą się znaleźć na tym moim pierwszym krążku. Połączyłam to z muzyką góralską, z moimi śpiewkami rodowitymi i cieszę się bardzo z efektu.

Okazuje się, że taki melanż muzyki jazzowej z popem i z góralszczyzną daje fantastyczny efekt.
- Dziękuję bardzo. Bardzo się cieszę, że się podoba, taka właśnie mieszanka. Taka mieszanka jak ja teraz.

To powiedz w takim razie, czy Ty masz jakieś korzenie muzyczne. Rodzice chcieli, żebyś była muzykiem, czy też sami brali udział w muzykowaniu?

- Moi rodzice nie śpiewali, nie grali. Nie próbowali swoich sił na konkursach, ale tak muszę szczerze stwierdzić, że większość z nas na Podhalu, każdy gra, śpiewa, tańczy. Mamy tę muzykę wypisaną w DNA. Moi rodzice zobaczyli, że mam talent, że mnie to po prostu cieszy. Widzieli moje iskierki w oczach, na każdym koncercie. Kiedy byłam dzieckiem, jak ktoś mnie poprosił: „Martynka zaśpiewaj coś”, to nie trzeba mnie było długo prosić, tylko od razu wstawałam i śpiewałam. Także rodzice zauważyli, że jest taka iskierka i popchali mnie dalej.

I to było Liceum Ogólnokształcące?

- Nie, to było Liceum Plastyczne.

Słynne Liceum Plastyczne w Zakopanem?
- Dokładnie tak. Tam też się rozwinęłam pod względem artystycznym.

Czy to, co widzę na okładce, to jest Twoje dzieło?

- Niestety nie. Jest to dzieło pani Dominiki Gomez. Ja byłam w klasie meblarstwa. Mój tata jest stolarzem. Panią Dominikę Gomez znalazłam w mediach społecznościowych, w sumie przez przypadek i poprosiłam właśnie o takie dzieło, na okładkę.

Co Ci dają studia? 3 lata pracy jeszcze przed Tobą.
- Co mi dają studia? To jest bardzo ciężkie pytanie, żeby to tak ująć krótko i zwięźle w słowach. Człowiek poznaje się bardzo mocno na studiach, poznaje się na nowo, szuka własnego „ja”, szuka siebie w muzyce. I podczas tej podróży wspierają mnie moi profesorowie: pani Kamila Abrahamowicz-Szlempo i pan Michał Szlempo. Poznaję dalej tę wartościową muzykę, staram się odnaleźć w niej siebie. Tak jeszcze wspomnę, że właśnie z panem Michałem Szlempo stworzyliśmy mój nowy singiel. Pan Michał był aranżerem mojej muzyki, pomógł mi stworzyć i ten wspomniany singiel za niedługo ujrzy światło dzienne. Także się bardzo cieszę. To są cudni profesorowie, którzy starają się nam pomóc, jak najbardziej mogą, z serducha. Więc bardzo się cieszę, że trafiłam na takich ludzi i z tego co już tutaj przeżyłam. Bydgoszcz, Akademia Muzyczna w Bydgoszczy jest miejscem bardzo przyjaznym dla młodych muzyków. Każdy chce pomóc, każdy chce, aby ci młodzi muzycy się rozwijali i byli jak najbardziej sobą.

Twoja płyta „Śleboda miłości” została zaaranżowana przez Jacka Piskorza.
- Tak Jacek, przed premierą 21 października w Zakopanem usiadł ze mną do fortepianu. Mieliśmy sobie przegrać wszystko, od „a” do „z”, po prostu całą płytę, a on usiadł ze mną i zaczął mi tłumaczyć harmonię i powiedział mi też wiele wartościowych rzeczy, więc mogę powiedzieć, że jest to też mój mentor. Dostałam jakiś czas temu pytanie: dlaczego jesteś góralką i po co jesteś góralką?

I co odpowiedziałaś?
- Powiedziałam, że jestem góralką, chcę mieć męża górala i chcę mieć swój własny zespół góralski.

A co oznacza „Śleboda miłości”?
- Śleboda to nie ślepota, bo tak niektórzy myślą. Śleboda to po góralsku – wolność. Dla mnie najważniejsza jest wolność w każdym aspekcie.

Zobacz także