Krzysztof Ścierański

2022-10-13
Krzysztof Ścierański. Fot. materiały promocyjne

Krzysztof Ścierański. Fot. materiały promocyjne

Polskie Radio PiK - Zwierzenia przy muzyce - Krzysztof Ścierański

Gitarzysta basowy, niedawno ukazała się jego płyta. Obecne wcielenie Krzysztof Ścierański Trio to oprócz lidera grającego na basie i gitarze, także na perkusji jego syn Marcin. Słychać też pianistę Dariusza Grelę, w którego krakowskim studiu Nieustraszeni Łowcy Dźwięków nagrano 12 kompozycji, składających się na ten materiał. W nagraniach wziął też udział Waldek Gołębski na EWI.

Mój świat, jest światem emigranta, bo jestem emigrantem wewnętrznym. Niestety coraz mniej jest wokół mnie muzyki, która byłaby wzajemnie inspirująca, która byłaby fascynująca i wpływająca pozytywnie na moje życie. Chodzi mi o muzykę, którą słyszę w mediach, w telewizji. Na przykład muzyki jazzowej w ogóle nie ma...”


Piątek, 14 października godz. 20:05
Krzysztof Scieranski - „Jazz, Rock i Święty SpokójCzy „Jazz, Rock i Święty Spokój” to jest to czego Panu najbardziej potrzeba?
- Niekoniecznie. Udało mi się zarejestrować w Krakowie, podczas pandemii materiał na płytę. Byliśmy wtedy wszyscy zamknięci, pamiętamy ten okres nieciekawy, kiedy nie mogliśmy wychodzić, jeździć, kontaktować się z innymi ludźmi... Któregoś dnia, po długim okresie, chyba po dwóch miesiącach zadzwoniłem do pana Darka Greli, który jest realizatorem dźwięku w Krakowie, w studiu, które się nazywa Nieustraszeni Łowcy Dźwięków i umówiłem się, że przyjadę sam ze sprzętem i będziemy coś nagrywać. Tak się stało. Później zadzwoniłem do Marcina, mojego syna. To jest pierwsza płyta, na której gramy razem. To fantastyczne przeżycie, tatuś i synek. W ciągu dwóch dni Marcin nagrał 12 utworów na perkusji, także byłem i do teraz jestem pod wrażeniem, że on podołał w sumie temu trudnemu zadaniu. Później jeszcze zadzwoniłem do kolegi, który mieszka dwie ulice dalej w Krakowie, żeby przyjechał i dograł tematy na swoim instrumencie. On mówi, że to jest alkomat. To nie jest alkomat, to jest instrument, który nazywa się EWI, to jest ciekawy Instrument, na którym gra się tak jak na saksofonie, a dźwięki, które słychać kreuje się poprzez syntezatory i on jest w stanie wykreować bardzo ciekawe brzmienie np. trąbkę z tłumikiem. To brzmi poza tym fantastycznie, bo on działa na wyobraźnię muzyczną. Jest taki utwór „Rockokoko”, w którym gra przepiękne solo, nawiązuje do tematu i ostatni temat gramy razem. Gdyby nie jego solo i ta barwa, której używa, to prawdopodobnie ten utwór by się inaczej nazywał, albo w ogóle nie wszedł by na płytę. Waldemar Gołębski to jest gość, który gra na tym instrumencie.

Krzysztof Ścierański. Fot. materiały promocyjneNagrywaliście osobno? Nie chcieliście, panowie nagrać „na setkę”, czyli nie nakładając poszczególne instrumenty?
- Nie było takiej możliwości. W związku z obostrzeniami nie mogliśmy się spotykać w większym gronie. To było trudne, poza tym taki sposób pracy był wtedy najbardziej wygodny. Chodziło o to, żeby mieć demo, które mogłem mu wysłać drogą elektroniczną. On sobie posłuchał, przyszedł do studia już przygotowany i od razu nagrał.

Powiedział Pan, że po raz pierwszy z synem nagrywał. Jakie to przeżycie?

- Właśnie bardzo duże przeżycie, bo ja siedziałem cały spięty w studiu i patrzyłem jak on za tą szybą walczy z materią muzyczną. Ale wyszło mu to bardzo dobrze. Zresztą od pierwszych taktów realizator dźwięku okazuje się, że został fanem mojego syna i bardzo mu się podoba sposób w jaki gra na perkusji. Dla mnie to jest szczęście, czyste szczęście, nie zamącone.

Bo Marcin na co dzień nie gra takiej muzyki.
- W ogóle, Marcin od niedawna jest członkiem zespołu Laboratorium, tak więc razem gramy czasami. Nie gramy dużo, ale gramy czasami koncerty, a on grał w kilku metalowych zespołach, a w tej chwili jest również członkiem zespołu „Kwiat jabłoni”. Także to było fantastyczne przeżycie, poza tym my gramy na żywo, dołączyliśmy jeszcze do naszego składu Grześka Górkiewicza, który jest naszym Skaldem. Grzesiek Górkiewicz przypomnę, że jest członkiem zespołu Skaldowie chyba 32 albo 33 lata, gra na tak zwanych drugich klawiszach. I Grzesiek Górkiewicz, za co jestem mu bardzo wdzięczny, uwolnił mnie od konieczności grania basu, ponieważ ja w różnych utworach gram na gitarze i nie mam możliwości grać jednocześnie na gitarze i na basie. Czekam wciąż na taki instrument, który ma w sobie i gitarę basową i gitarę zwykłą. Niestety wymyślanie takiego instrumentu bardzo trudno jakoś idzie i nie jest jeszcze obecnie gotowy, ale gramy na koncercie, on lewą ręką basy, a prawą na klawiszach i to jest fantastyczne, bo wypełnia ten brakujący rejestr, który jest konieczny akurat w tych utworach, które gramy. A gramy oczywiście utwory tylko z tej płyty i to jest za każdym razem dla mnie bardzo duże przeżycie.

Krzysztof Ścierański. Fot. materiały promocyjneFantastyczne tytuły Pan stworzył, jak np. Brasilianka.
- Ten tytuł się wiąże z pobytem w Chicago, kiedy miałem przyjemność być na koncercie z Laboratorium i po graniu udaliśmy się do takiego klubu, do którego schodzą wszyscy polscy artyści, czy gwiazdy wręcz polskiej piosenki. To takie polonijne miejsce, przy czym jeżeli chodzi o wystrój klubu to muszę powiedzieć, że w Polsce jeszcze takiego brzydkiego klubu nie ma. Tam odbywał się Jam Session z udziałem amerykańskich i brazylijskich muzyków Wszyscy grali brazylijską muzykę: sambę, bossa nove i muzycy improwizowali taki latin jazz. Nazwijmy to brazylijską odmianą jazzu. To był wieczór brazylijski, potem poszliśmy gdzieś na hamburgera i około 3:00 nad ranem spotkaliśmy różnych ludzi, rozmawialiśmy mieszanką polskiego, węgierskiego, niemieckiego i angielskiego. Pamiętam, że jedna z kelnerek zapytała: Przepraszam w jakim języku państwo rozmawiają? My na to, że mówimy po polsku. Wtedy ta kelnerka wstała i powiedziała: Cześć jestem Anka Brasilianka. I tak powstał ten tytuł.

Proszę zwrócić uwagę, że na tej płycie każdy z utworów ma podporządkowany sobie rysunek. Jak powstawały te rysunki? Szybko?
- Niektóre bardzo szybko, niektóre stare rysunki, które gdzieś pod wpływem chwili, czy jakiegoś przeżycia rysowałem po prostu na kawałku jakiegoś przypadkowo znalezionego papierka, a niektóre wręcz na zamówienie.
Krzysztof Scierańsk i- Jazz Rock i Święty Spokój
Powiedział Pan kiedyś, że muzycznie żyje w swoim świecie. Jaki jest obecnie ten świat muzyczny Krzysztofa Ścierańskiego?
- Muszę powiedzieć, że mój świat, jest światem emigranta, bo jestem emigrantem wewnętrznym. Niestety coraz mniej jest wokół mnie muzyki, która byłaby wzajemnie inspirująca, która byłaby fascynująca i wpływająca pozytywnie na moje życie. Chodzi mi o muzykę, którą słyszę w mediach, w telewizji. Na przykład muzyki jazzowej w ogóle nie ma. Zdarzają się audycje jazzowe, w niektórych radiach, ale na szczęście ten brak czegoś fascynującego zastępują kluby, w których poznałem już kilka lat temu ludzi, którzy grają fantastycznie. W Warszawie, na Powiślu pod mostem są dwa kluby. Jeden nazywa się za „Przystanek Powiśle”, a drugi nazywa się „Macondo”. I do tego „Macondo” przychodzą Latynosi, Afrykanie, ludzie związani z muzyką rytmiczną. Przychodzą tam i czasem udaje mi się wbić na ten jam session i wspólnie gramy. Czuję się wtedy jakbym mieszkał w Nowym Jorku.

Zobacz także

Anna Rusowicz

Anna Rusowicz

Darek Kozakiewicz

Darek Kozakiewicz

Paweł Lucewicz

Paweł Lucewicz

Profesor Piotr Salaber

Profesor Piotr Salaber

Olga Bończyk

Olga Bończyk

Damian Sikorski

Damian Sikorski

Mariusz Smolij

Mariusz Smolij

Józef Eliasz

Józef Eliasz

Bogdan Hołownia

Bogdan Hołownia

Co tydzień jest okazja do spotkań z niecodzienną muzyką, z niecodziennymi gośćmi, niecodziennymi tematami...
„Zwierzenia przy muzyce”
zaprasza Magda Jasińska
Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies.

Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii m.in. w celach reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Mogą też stosować je współpracujący z nami reklamodawcy, firmy badawcze oraz dostawcy aplikacji multimedialnych. W programie służącym do obsługi internetu można zmienić ustawienia dotyczące cookies. Korzystanie z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności

Zamieszczone na stronach internetowych www.radiopik.pl materiały sygnowane skrótem „PAP” stanowią element Serwisów Informacyjnych PAP, będących bazą danych, których producentem i wydawcą jest Polska Agencja Prasowa S.A. z siedzibą w Warszawie. Chronione są one przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Powyższe materiały wykorzystywane są przez Polskie Radio Regionalną Rozgłośnię w Bydgoszczy „Polskie Radio Pomorza i Kujaw” S.A. na podstawie stosownej umowy licencyjnej. Jakiekolwiek wykorzystywanie przedmiotowych materiałów przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, jest zabronione. PAP S.A. zastrzega, iż dalsze rozpowszechnianie materiałów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt. b) ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jest zabronione.

Rozumiem i wchodzę na stronę