- Powiem krótko, jest to bardzo przyjemne, ale równocześnie jest to odpowiedzialność i zobowiązanie. Co jest przyjemnego? Otóż to, że po Dziadkach odziedziczyłam niesamowitą wrażliwość na wszystko, co mnie otacza, a zwłaszcza na naturę. I to mnie cieszy. Czasami mam wrażenie, że inni ludzie nie potrafią tak patrzeć na świat, jak ja. Za to jestem im bardzo wdzięczna. To jest taki specjalny bonus, który dostałam od życia.
Trzeba tu przypomnieć słuchaczom, że Pani swojego Dziadka nie zdążyła poznać, bo urodziła się Pani znacznie później.
- Tak. Niestety urodziłam się dobrych kilkanaście lat po jego śmierci, natomiast bardzo dobrze poznałam Babcię, która przez wiele lat z nami żyła. Pamiętam jak opowiadała o Dziadku, o tym jak wyglądało ich wspólne życie. Poza tym sama była osobą wyjątkową — artystką, osobą niezwykle towarzyską, lubiącą zapraszać gości.
A są jakieś ograniczenia?
- Tak, oczywiście. Byłam wychowywana w rygorze związanym z dbałością o dziedzictwo, które pozostało po Dziadkach. Przykładowo mogę powiedzieć, że osoby odwiedzające nasz dom zazwyczaj musiały być z tzw. polecenia (względy bezpieczeństwa kolekcji), oraz ogromna dbałość o wszelkie meble, sprzęty domowe związane z Dziadkiem.
Ktoś słusznie kiedyś powiedział, że my — ludzie jesteśmy epizodem w życiu tych rzeczy, tego sprzętu.
- Prawda, to na pewno. Teraz staramy się, aby te zachowane przez lata sprzęty domowe pokazywać na ekspozycjach, aby szersza publiczność mogła też z tego skorzystać. Zauważam, że to jest bardzo atrakcyjne dla ludzi, że mogą spojrzeć na przykład na krzesło, na którym siedział Wojciech Weiss, na fotel, który pojawia się na obrazach.
Zamierzamy bardziej, nie wiem jak to powiedzieć, przekazać tę dbałość kolejnym pokoleniom Weissów.
A te następne pokolenia Weissów też czują taką misję utrzymania pamięci?
- Tak, wydaje mi się, że jak najbardziej. Moja córka, która jest już po studiach, kiedy dowiedziała się, że idę na nagranie audycji o Dziadku, powiedziała: Mamo ja też bym tak chciała. Jest to zatem pozytywny znak. Obecnie wychowuje dwójkę malutkich synków, więc jest troszkę czym innym zajęta, ale widzę, że atmosfera domu na nią mocno oddziałuje. Córka odczuwa także ten swoisty związek emocjonalny z przeszłością, która nas otacza.
W którym momencie Pani wiedziała, że powinna się zająć właśnie twórczością i zachowaniem pamięci po dziadkach? Czy skoro była Pani wychowana w takim rygorze w domu, to nie uciekała Pani wręcz stamtąd ?
- Nie, to jakoś tak pozytywnie na mnie oddziaływało, że bardzo szybko poczułam więź pokoleniową. To były też inne czasy, pamiętam kiedy byłam dzieckiem, ojciec chodził (na I piętro) do swojej mamy, czyli do mojej Babci Aneri i tam razem porządkowali wszystkie dokumenty, opracowywali pozostawioną spuściznę. Ja z racji tego, że miałam wtedy niewiele lat, dopiero po później zrozumiałam, jakie to miało wielkie znaczenie dla kształtowania mojej osobowości. Między innymi dzięki temu, pojawiła się u mnie więź emocjonalna z tym wszystkim, co mnie otacza, co pozostało po nich.
Jeżeli mogłabym jeszcze spytać, o to co babcia mówiła o dziadku? Czy to była wielka miłość?
- O tak. Gdy opowiadam o Dziadkach, to niektórzy twierdzą, że Babcia „poświęciła” swoją twórczość malarską, dla dobra twórczości męża. To jest oczywiście zrozumiałe, gdyż jako malarka, osoba wykształcona, doskonale potrafiła docenić wielkość talentu swojego męża. Chciałabym uniknąć takiego stereotypu, że pozostawała w tyle. Ona była świadoma tego, że mąż został obdarzony wyjątkowymi zdolnościami, przez naturę, przez Stwórcę.
Trzeba przyznać, że przecież to Wojciech Weiss sprawił, że kobiety mogły studiować na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
- Tak, oczywiście to było w roku 1918, gdy został rektorem ASP w Krakowie, w odrodzonej Polsce. Była to jego decyzja, aby dopuścić kobiety do uczestnictwa w studiach plastycznych, malarskich, gdyż dotychczas było to niemożliwe. Warto wspomnieć, że na początku swojej kariery artystycznej prowadził prywatne kursy malarstwa dla utalentowanych kobiet. Ponadto był człowiekiem otwartym i jakbyśmy dzisiaj powiedzieli — demokratycznym.
A jakim był człowiekiem, w przekazach babci Wojciech Weiss?
Chciałabym wymienić trzy elementy jego postawy życiowej, które mogą państwa zainteresować. Przede wszystkim był wegetarianinem. W obecnej sytuacji jest to modne, więc warto ten temat poruszyć. Jego wegetarianizm miał podłoże „ideowe”, gdyż bardzo kochał zwierzęta i byłoby dla niego nie do pomyślenia zjadanie ich.
Od kiedy był wegetarianinem?
- Przez całe życie. I mój ojciec również… Nawet pamiętam gdy podczas wigilii nie był w stanie zjeść ryby i opowiadał, że jego ojciec, czyli Wojciech Weiss mówił: ryby to jest jedzenie dla krawca, mnie igły nie interesują. Mój ojciec opowiadał też, że pierwszy raz zjadł mięso, gdy moja mama jeszcze jako panna poczęstowała go kanapką z kiełbasą (i nie wypadało odmówić).
Zobacz także
Anna Rusowicz
Anna – już nie Ania, odkrywa kolejne piosenki nowej płyty. Tym razem Anna Rusowicz i Kuba Badach we wspólnym utworze pt. „Ciebie kochać chcę”. „...To… Czytaj dalej »
Anita Lipnicka
13 czerwca, w dniu swoich urodzin wydała najnowszy singiel pt. „Amsterdam”. Jest to pierwsza premierowa piosenka wydana po albumie pt. „Miód i dym”… Czytaj dalej »
Natalia Kwiatkowska i Robert Kapkowski
Natalia Kwiatkowska i Robert Kapkowski, czyli Cheap Tobacco. „...to jest na pewno, nie wiem czy nowe, na pewno świeższe Cheap Tobacco. Oczywiście nie odcinamy… Czytaj dalej »
Gina Komasa
Wokalistka, konsultant muzyczny. Członkini zespołu „Spirituals & Gospel Singers”. Prywatnie mama reżysera Jana Komasy, wokalistki Marii Komasy, śpiewaka… Czytaj dalej »
Profesor Janusz Szrom
Pan Google o nim pisze: polski wokalista, pedagog i publicysta. Na polskiej scenie jazzowej debiutował w 1994. W roku 2023 otrzymał tytuł profesora sztuki w… Czytaj dalej »
Kasia Moś
Wokalistka, absolwentka Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. „Miód” to już czwarty utwór Mateusza Krautwursta w repertuarze… Czytaj dalej »
Kabaret OT.TO
Kabaret OT.TO w składzie: Andrzej Tomanek, Ryszard Makowski, Wiesław Tupaczewski, za chwilę wyda płytę z letnimi, wakacyjnymi przebojami. „...To nie jest… Czytaj dalej »
Jerzy Jan Połoński
Reżyser, aktor, ale też muzyk i artysta kabaretowy. Reżyser „Wesołej Wdówki”, która otworzyła 29. Bydgoski Festiwal Operowy „...Ja nie myślę o… Czytaj dalej »
Paulina Przybysz
Wokalistka i autorka tekstów. Przed 20 laty rozpoczynała swoją artystyczną drogę występując z siostrą Natalią w zespole Sistars, teraz prezentuje swój… Czytaj dalej »
Julia Kamińska
Aktorka, scenarzystka a ostatnio również wokalistka. Po krótkiej przerwie powraca z kolejnym singlem prezentując utwór „Tydzień za tygodniem”. Wokalistka… Czytaj dalej »