Lubi Pan pracować z orkiestrami symfonicznymi?
- Zdecydowanie, ponieważ jest to apogeum myślenia o muzyce. To pełna paleta barw. Jako kompozytor i orkiestrator będąc w najlepszym miejscu Filharmonii, przy pulpicie dyrygenta jest to ukoronowanie pracy i wspaniałe przeżycie.

Kto Pana zaraził pracą aranżera?
- Miałem cztery lata kiedy zacząłem poważnie myśleć o muzyce. Moi rodzice dostrzegli moje zainteresowanie muzyką i nie przeszkadzali mi w tym.

I nie musieli Pana pilnować, żeby Pan ćwiczył?
- Musieli … Przez pierwsze lata chodzili ze mną na zajęcia. Ja akurat miałem to szczęście, że moi rodzice są po Akademii Sztuk Pięknych, a ojciec jest też wynalazcą, więc też wynajdował mi różne metody ćwiczenia. Musiałem ćwiczyć Bacha po ciemku, z zasłoniętą klawiaturą, śpiewałem różne tematy. Potem się okazało, że to już dawno sprawdzone metody, o których nie mieliśmy pojęcia. Dość wcześnie zainteresowałem się, żeby tę muzykę tworzyć. Czyli muzykę improwizowaną, jazzową, Skończyłem Akademię Muzyczną jako pianista i kompozytor i od kilku lat dyryguję własnymi kompozycjami i opracowaniami.