Dlaczego wybraliście najzimniejsze Morze Rossa?
P.K. - To marzenia z czasów szkolnych, a poza tym ile legend stamtąd Shackleton, Amundsen, no i tak naprawdę jest to kolejny kawałek Antarktydy, którego nie znamy. Tam jest to miejsce oceanu, które wciska się najdalej na południe, no i tak nas trochę wabi, żeby tam dopłynąć, bo nikogo tam jeszcze nie było.
K.J. - To są takie symbole, o których śnimy i paru dotknęliśmy, ale tego jeszcze nie.

Ale trzeba się wpasować w ten krótki czas wolny od lodu.
P.K. - To morze generalnie przez większość czasu jest zamarznięte, jedynie przez dwa i pół miesiąca jest żeglowne i trzeba tam szybko wskoczyć, kiedy mamy przestrzeń wolną od lodu, żeby popłynąć dalej, ale też trzeba szybko uciec, żeby tam nie zostać.
K.J. - W marcu trzeba wrócić, żeby nie zostać tam na zimę.

I to według Panów nie są sporty ekstremalne?
P.K. - (śmiech) Jakoś trudno o sobie tak myśleć.
K.J. - to jest kwestia definicji.

Wcześniej macie regaty – osławione Sydney – Hobart.
P.K. - Jakiś czas temu zrobiliśmy wszystkie dane pomiarowe, teraz czekamy na przysłanie certyfikatu. Jak już będziemy mieli potwierdzenie startu dopasujemy załogę.

To zupełnie inne żeglowanie, trzeba tu lubić ściganie.
K.J. - Chyba każdy chłopiec ma w sobie duszę "ściganta". To będą 70. regaty, a nam się to znakomicie wpasowało w cały plan wyprawy. Chcemy zaznaczyć swoją obecność na tych regatach. To są nowe doświadczenia, które nam się przydadzą w trudnych warunkach wyprawy.

A teraz wyprawiacie się w Alpy?
P.K. - W Alpach chcemy się nauczyć pochodzić po lodowcach, trochę powpadać do szczelin i się z nich wydostać. Myślę, że jeśli uda nam się już tak daleko na południe wypłynąć, to trudno podziwiać ten ląd tylko z pokładu jachtu.