Sławomir Kowalewski

Baryton, solista bydgoskiej Opery Nova, ostatnio wyróżniony Muzyczną Nagrodą Teatralną im. Jana Kiepury, za najlepszy debiut operowy w Polsce w sezonie 2016/17.

"Kiedy miałem 24 lata przeprowadziłem się do Bydgoszczy i otworzył się dla mnie nowy rozdział. Rozdział, który był drogą do spełnienia marzeń, których nie mogłem zrealizować w Krakowie. A po drugie w Bydgoszczy jest czystsze powietrze..."

To miłe otrzymywać nagrody?
- Ależ oczywiście, kiedy doceniona jest czyjaś praca to jest bardzo miłe.

Jak się czuje debiutant po pierwszym sezonie w teatrze operowym?
- Zmęczony … Te początki są zawsze najtrudniejsze, bo trzeba się wdrożyć w nowy repertuar, a to pociąga za sobą bardzo dużo pracy własnej, nie związanej „z pójściem do zakładu pracy”. Każdy z nas poza uczestniczeniem w próbach, musi jeszcze przygotować nowe partie w czasie własnym. Mnie się udało w tym sezonie przygotować 11 partii i zaśpiewać 36 spektakli. Te przygotowania są najtrudniejsze bo rzadko kiedy można się wtedy wyspać (śmiech).

Szczęście jest bardzo przydatne artystom. Czy kiedy zaczynał Pan u nas studia przypuszczał, że tak potoczy się Pana kariera?
- Absolutnie nie. To, że się znalazłem kreując rolę Markiza Posy w Don Carlosie było zrządzeniem losu. Jeden wielki potok przypadków – nie da się tego zaplanować. Przez lata studiowania spierałem się z moim profesorem Maciejem Wittkiewiczem kiedy mógłbym zaśpiewać na egzaminie scenę Posy w Don Carlosie. Z jakiś przyczyn przez te trzy lata nie mogliśmy się dogadać, aż wreszcie doszliśmy do konsensusu, że w 2016 roku to zaśpiewam. W komisji egzaminacyjnej siedział m.in. Adam Zdunikowski, który po moim egzaminie poszedł do dyrektora Figasa i powiedział, że na uczelni jest osoba, która może wykonać tę partię. Do tego Pan Piotr Wajrak, który był kierownikiem muzycznym Don Carlosa stanął za mną murem i pani dziekan Małgorzata Grela, która zawsze o nas dba – myślę, że tym trzem osobom mogę zawdzięczać swój debiut na scenie Opery Nova.

Można powiedzieć, że to Opera Nova Pana wybrała?
- Trochę tak. Będąc na studiach próbujemy jeździć na konkursy i się pokazać. Generalnie jest jedno wielkie polowanie na pracę To jest kwestia prób i błędów, porażek i sukcesów.

W konkursach bierze Pan udział i to z sukcesami , czyli lubi Pan rywalizację?
- Do niedawna tak myślałem, ale ostatni konkurs kosztował mnie sporo energii i nerwów. Dlatego mimo, że miałem zaplanowane jeszcze dwa to z nich zrezygnowałem. To był konkurs imienia Ady Sari w Nowym Sączu – tam zdobyłem wyróżnienie i nagrodę dyrektora Opery Śląskiej. To jest chyba drugi tak trudny konkurs po Moniuszkowskim. Przyjeżdżają tam ludzie z różnych ośrodków muzycznych i pokazują co potrafią. A potrafią wiele.

Przyjechał Pan do Bydgoszczy z Krakowa. Nie ma Pan ochoty na powrót?
- Nie i to z wielu przyczyn. Kiedy miałem 24 lata przeprowadziłem się do Bydgoszczy i otworzył się dla mnie nowy rozdział. Rozdział, który był drogą do spełnienia marzeń, których nie mogłem zrealizować w Krakowie. A po drugie w Bydgoszczy jest czystsze powietrze.

Czyli zaaklimatyzował się Pan w Bydgoszczy? I kolejny sezon będzie w Operze Nova?
- Zdecydowanie tak...

A potem?
- Potem… zobaczymy.